به گزارش اکوایران، 22 مارس، لی جائه-میونگ، رهبر حزب اپوزیسیون حزب دموکرات کرۀ جنوبی، در تجمعی در استان چونگ‌چئونگ جنوبی، این سؤال را مطرح کرد «چرا اینقدر چین را اذیت کنیم؟» و بعد از چسباندن کف دست‌هایش به هم گفت یک «شی‌شی» (تشکر) ساده از چین و قدردانی از تایوان باید کافی باشد. «چرا همه جا مداخله کنیم؟» و ارتباط تنگۀ تایوان با کرۀ جنوبی را زیر سؤال برد و پرسید «هر اتفاقی که در تنگۀ تایوان بیفتد، هر اتفاقی که در مسائل داخلی چین و تایوان رخ دهد، چه ربطی به ما دارد؟» همین که رهبر حزب مسلط بر پارلمان چیزی گفته که شبیه تعظیم به چین است، به اندازۀ کافی تعجب برانگیز است اما درک امنیتی و فهم راهبردی که بگوید «مسئلۀ تنگۀ تایوان چه ربطی به ما دارد» از آن هم مسخره‌تر است.

به نوشته چوسان دیلی، سال گذشته، مرکز مطالعات راهبردی و بین الملل در ایالات متحده یک «گزارش بازی جنگ» را منتشر کرد که شبیه‌ساز حملۀ چین به تایوان بود. در بازی جنگ، چین ابتدا پایگاه نظامی ایالات متحده در ژاپن را هدف می‌گرفت، مبادا جت‌های جنگنده و ناوهای مستقر در ژاپن -محل استقرار نیروهای اصلی دریایی و هوایی ایالات متحده- مانع آن دسته از نظامیان چینی شوند که می‌خواهند در تایوان فرود بیایند. در این گزارش، از کرۀ جنوبی که میزبان پایگاه‌های نیروی هوایی ایالات متحده است، به عنوان یکی دیگر از اهداف احتمالی چین یاد شده است و مطابق آن تلاش می‌شود از طریق اقدامات تحریک‌آمیز کرۀ شمالی قدرت نظامی ایالات متحده را متفرق کند. چین با ایجاد جبهۀ دومی در شبه‌جزیرۀ کره هم‌زمان با حمله به تایوان، می‌تواند تمرکز نیروهای ایالات متحده را بین این شبه‌جزیره و تایوان تقسیم کند و شانس موفقیت خودش را بالا ببرد. نگه داشتن نیروهای ایالات متحده در شبه‌جزیرۀ کره برای موفقیت چین حیاتی است. اگر کیم جونگ‌اون کرۀ شمالی باور کند که ایالات متحده ظرفیت کافی برای فرستادن نیروی کمکی را ندارد، احتمال خطر کردنش بالا می‌رود.

وقایع تاریخی وجود ارتباط نزدیکی بین امنیت شبه‌جزیرۀ کره و تایوان را تأیید می‌کند. هنگام آغاز جنگ دو کره، ایالات متحده سریعاً ناوگان هفتم را به تنگۀ تایوان برد. این اقدام نظامی برای جلوگیری از گسترش درگیری به دو طرف تنگه انجام شد، از جمله جلوگیری از حملۀ چین کمونیست به تایوان پیش از وارد عمل شدن نیروی نظامی ایالات متحده. به همین ترتیب، اگر چین تصمیم بگیرد به تایوان حمله کند، می‌شود فرض کرد که چین جبهۀ دومی را در شبه‌جزیرۀ کره باز خواهد کرد. نزدیکی عاطفی دولت مستقر در کرۀ جنوبی هم نمی‌تواند این وضعیت را تغییر دهد. در صورت حملۀ چین به تایوان، مسیرهای تجارت دریایی کرۀ جنوبی هم ضربه خواهند دید. شعله‌های تنگۀ تایوان به شبه‌جزیرۀ کره خواهد  رسید. این باور که تحریک نکردن چین و تشکر از این کشور کافی خواهد بود نشان دهندۀ داشتن سوءتفاهمی بنیادین نسبت به سازوکارهای امنیتی و ژئوپلیتیک است.