بررسی‌های اکوایران از این گزارش نتیجه می‌گیرد که در سال ۱۴۰۱ بیش از یک میلیون خانوار مستاجر درگیر فقر در مناطق شهری درآمدی کمتر از خط فقر داشتند و ۲۳۲ هزار خانوار با اضافه شدن هزینه تامین مسکن استیجاری به سبد هزینه آن‌ها درگیر فقر شدند.

در روستاها گروه اول معادل ۷۵ هزار خانوار و گروه دوم معادل ۳۱ هزار خانوار بودند.

این گزارش می‌گوید که فقر مستاجران بیشتر پدیده‌ای شهری است و محرومیت مسکونی که با ویژگی‌های کالبدی مسکن تعریف می‌شود، چهره‌‌ای روستایی دارد.

وضعیت محرومیت مسکونی در استان‌های مختلف متفاوت است. برای مثال در استان‌هایی مثل البرز و قم، ۱۰۰ درصد مستاجران فقیر به دلیل درآمد ناکافی دچار فقرند و در استان‌های کردستان و آذربایجان غربی نرخ فقر ناشی از هزینه‌های تامین مسکن استیجاری بالاست.

همچنین با وجود اسکان بیشترین تعداد خانوار مستاجر درگیر فقر در استان تهران، نرخ محرومیت مسکونی در این استان پایین و تنها ۵ درصد است. درحالیکه این نرخ در استانهایی مانند سیستان و بلوچستان نزدیک به ۶۰ درصد است.

در این ویدیو برخی از آمارهای این گزارش سیاستی را مرور کردیم.