سال گذشته و همزمان با تبلیغات این سامانه، باگ‌های آن کشف شد. اکوایران سال گذشته، در گفت‌وگو با کارشناسان شهری، یافته بود که این سامانه برای اجرای پروژه‌های مستمر محله‌ای هم نظرسنجی برگزار کرده، کارشناسان گفته بودند که این سامانه عملا شورایاران را دور زده و سازوکار اینکه هر فرد دقیقا ساکن کدام محله است و چه قدر می‌توان به رایی که به پروژه در هر محله می‌دهد، اطمینان کرد هم مشخص نبود.

شهرداری تهران حالا در قالب پروژه: «من شهردارم ۲» تلاش کرده تا این پروژه را که از نظر خودش موفقیت آمیز بوده است، دوباره اجرایی کند. یک پژوهش که تابستان امسال منتشر شده بود، روی نقاط قوت و ضعف این سامانه تمرکز کرده است.

پژوهشگران در این مقاله تاکید کردند: «دسترس‌پذیری مناسب، اطلاع‌رسانی مناسب، در نظر گرفتن نظام تشویقی و بررسی سریع پیشنهادها ‌قوت‌های طرح، و زمان کم اجرای طرح، امکان ثبت نمایشی نظرات، تجمیع ترجیحات متنوع و طرح سؤال‌های غیرحرفه‌ای) ضعف‌های طرح است.» از نظر آنها، افزایش سرمایۀ اجتماعی، تقویت عدالت اجتماعی، کاهش معضلات اجتماعی و بهره‌وری بیشتر فرصت‌های طرح و محدودیت منابع، تحمیل نظرات به همۀ مردم، ایجاد توقع در شهروندان و عدم آگاهی کافی شهروندان از جمله تهدیدهای این طرح به شمار می روند.

اما آیا با استناد به این پژوهش می‌توان گفت که باگ‌های قبلی سامانه و نقاط ضعف این طرح برطرف شده است؟ این پروژه چه قدر خرج روی دست شهروندان تهرانی گذاشته است و چه کسانی از آن حمایت می‌کنند؟ در این ویدئو به دنبال پاسخ به این پرسش‌ها هستیم.