به گزارش اکوایران، انتشار نظرسنجی‌ها می‌تواند روی رفتار و آرای رای‌دهندگان اثر بگذارد. برای مثال می‌تواند وضعیت را نسبت به نامزدی که به نظر پیشرو می‌آید یا نامزدی که از همه عقب مانده، تغییر دهد. معمولا این تغییر رویه در جهتِ هم‌سو شدن با آن نامزد و حمایت از او خواهد بود.

در برخی از موارد، اگر نظرسنجی‌ها نشان دهند که آرا در شرایطی دوقطبی بسیار نزدیک به هم هستند، ممکن است رای‌دهندگان را به رای دادن تشویق کنند و آن‌ها را پای صندوق‌های رای بکشند.

این فقط رای‌دهندگان نیستند که از نتایجِ نظرسنجی‌ها تاثیر می‌پذیرند. در برخی از موارد، رسانه‌ها هم محتوای خود را براساس داده‌های به دست آمده از نظرسنجی‌ها تهیه می‌کنند که این مسئله به صورت غیرمستقیم به شکل‌دهی درک عموم  رای‌دهندگان از وضعیت نامزدها ختم خواهد شد.

علاوه بر رسانه‌ها و رای‌دهندگان، خودِ نامزدها هم ممکن است از نظرسنجی‌ها بهره بگیرند و مطابق با نتایجِ آن‌ها، استراتژی خود را تعیین کنند تا بتوانند حمایت بیشتری به دست آورند.

اثرگذاری مستقیم و غیرمستقیمِ نظرسنجی‌ها بر رای‌دهندگان باعث شده که برخی از کشورها با اعمال قوانین مختلف، جلوی انتشار نظرسنجی‌ها را در مقاطعی بگیرند و آن را محدود سازند.

کدام کشورها قوانین سختگیرانه‌ای در رابطه با انتشار نظرسنجی‌ها در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری دارند؟ در ویدیوی بالا به بررسی برخی از مهم‌ترین کشورها و قوانین آن‌ها درباره انتشار نظرسنجی‌ها پرداخته شده است.

همه این قوانین و محدودیت‌ها با هدف پیشگیری از نفوذ بر رای‌دهندگان و ارائه فضایی سالم برای برگزاری انتخابات صورت می‌گیرند تا رای‌دهندگان بتوانند تصمیمی با حداقل اثرپذیری را بگیرند.