روشنفکران ما در دهه ۴۰ که رشد اقتصادی بالا بود، چندان در کنار توسعه قرار نگرفتند. از آن گذشته هیچگاه هم همانند ترکیه، علمای قوم به دنبال این نرفتند که بگویند انسان مسلمان باید ثروتمند و موفق باشد، آنچه از برخی مبلغان دینی شنیدیم تنها دعوت به زهد و قناعت بود. 

این دو عامل تاریخی و ایدئولوژیک دست به دست هم دادند تا هیچگاه توسعه در تفکر ایرانی جان نگیرد.

موسی غنی‌نژاد و محمد قوچانی، در یک میزگرد ریشه‌های توسعه‌نیافتگی ایران از ساحت اندیشه را بررسی کرده‌اند.

نسخه مکتوب در ویژه‌نامه گروه رسانه‌ای دنیای اقتصاد در دسترس است.